Schroot is de reguliere term voor metaalafval. Er wordt een kwalificatie gemaakt tussen een stuk ijzer, dat in wezen uit ijzer bestaat, en een stuk non-ferro, dat verschillende metalen omvat, zoals koper, aluminium, zink, lood en tin.
Bovendien hebben gehard staal, metaal en tal van andere verbindingen een plaats bij het non-ferro stuk. Een gemengd stuk waardevolle metalen in poeder en fijne structuur wordt magma genoemd.
Geborgen materiaal is gemaakt van weggegooide of in ieder geval onbruikbare items. Bovendien kan de scheppingsverspilling uit de ijzer- en staalindustrie worden hergebruikt. Vroeger werd familie-schroot normaal verzameld door een stukijzermakelaar, enige tijd geleden de stukijzerboer genoemd.
Oud Ijzer Prijs
Tegenwoordig wordt het anders aan de stukverkoper aangeboden. Organisaties die een ton schroot produceren, bijvoorbeeld metaalvoorbereidende organisaties, hergebruik van organisaties en schrootwerven, slaan het op in ongebruikelijke compartimenten, regelmatig met een divisie van tevoren.
Hoe beter je isoleert, hoe meer geld je krijgt voor het stuk. Metropolitan waste bevat bovendien schroot. Gemengd afval wordt normaal gesproken gekrast in een ontkoppelingsfabriek waar een elektromagneet het ferro-stuk verzamelt en de non-ferro-technieken worden gerecupereerd via een draaikolkstroomverdeling. Schroot kan op dezelfde manier worden verwijderd uit de opeenhoping van puin uit een afvalverbrandingsinstallatie langs deze lijnen.